Inspiratie

28 december 2022

4 november 2022
Ds. Jos de Heer werd onlangs gebeld tijdens de podcast-opnamen van Jan Slagter en Ciska Dresselhuys.
Het onderwerp dat besproken werd was,… u raadt het al: Johannes de Heer.

Hieronder is het bewuste fragment uit de podcast te beluisteren.

© NPO Radio-5 en Omroep MAX

11 augustus 2022

Wij hebben een pagina ingericht over het onderwerp: Jezus’ wederkomst.

Op die pagina hebben wij verschillende visies, vanuit verschillende kerkelijke richtingen, onder elkaar gezet waarin men ingaat op thema’s als:
-Jezus’ wederkomst
-de Nieuwe Hemel en de Nieuwe Aarde
-‘de opname / wegvoering van de Gemeente’
-‘de Grote verdrukking’
-‘het duizendjarig vrederijk’
-e.a.

KLIK HIER om de pagina te bezoeken.

5 en 6 juni 2022 – Pinksteren

4 en 5 mei 2022

27 april 2022 – Koningsdag

17 april 2022 – Pasen

16 april 2022 – Stille Zaterdag

15 april 2022 – Goede Vrijdag

5 juli 2020

De meditatie (over het leven van Job) die vandaag tijdens de ONLINE JdH-zangdienst werd gehouden is ook online terug te lezen:

KLIK HIER om de meditatie ‘Ruwe stormen mogen woeden’ te openen…

19 mei 2020

Ds. Jos de Heer deelt opnieuw een meditatie van zijn hand met ons.

Het is een meditatie n.a.v. ‘Cantique de Jean Racine’ van G. Fauré.

AANVULLENDE INFORMATIE:

Waar gaat de tekst van ‘Cantique de Jean Racine‘ over?

In de tekst van Cantique de Jean Racine staat de genade van God centraal. Dit speelde namelijk een belangrijke rol in een stroming binnen het katholicisme waar Racine aanhanger van was: het Jansenisme. Volgers van die beweging, die vooral in de zeventiende en achttiende eeuw opkwam, proberen hun leven en vrije wil zo te beïnvloeden dat ze goddelijke genade kunnen krijgen. Racine bracht tijd door in het Jansenistische klooster van Port-Royal, waar hij ervan overtuigd raakte dat iedereen Gods genade kan ontvangen. Vroomheid en de vraag om genade vormen dan ook de rode draad in Cantique de Jean Racine:

Verbe, égal au Très-Haut, notre unique espérance,	Woord, gelijk aan de Allerhoogste, onze enige hoop,
Jour éternel de la terre et des cieux,	Eeuwig licht van hemel en aarde,
De la paisible nuit nous rompons le silence:	Wij verbreken de vredige stilte van de nacht:
Divin Sauveur, jette sur nous les yeux.	Goddelijke Redder, richt uw oog op ons.
Répands sur nous le feu de ta grâce puissante,	Spreid het vuur van Uw machtige genade over ons uit,
que tout l’enfer fuie au son de ta voix;	Zodat de ganse hel vlucht op het horen van Uw stem;
Dissipe le sommeil d’une âme languissante	Verstoor de slaap van aftakelende zielen,
qui la conduit à l’oubli de tes lois.	die hun ertoe drijft Uw wetten te vergeten.
O Christ, sois favorable à ce peuple fidèle,	O Christus, ontferm U over dit vrome volk,
Pour te bénir maintenant rassemblé;	nu bijeen om U te loven,
Reçois les chants qu’il offre à ta gloire immortelle,	Ontvang zijn lofliederen tot Uw eeuwige glorie,
et de tes dons qu’il retourne comblé.	Moge het heengaan vervuld van Uw gaven.

16 mei 2020

27 april 2020

26 april 2020

Ds. Jos de Heer deelt wederom een preek met ons!
Deze keer, op de tweede zondag na Pasen, spreekt hij over ‘de verschijning van Jezus aan de zeven leerlingen (vissers)’.
Het is een oude traditie om tussen Pasen en Pinksteren te preken over de ‘verschijningen van Jezus’.

De preek is hieronder te beluisteren:

13 april 2020

Ds. Jos de Heer schreef (en stuurde ons) een prachtige overdenking, waarvan wij het beluisteren ervan van harte aanbevelen!

Duur: 12 minuten

Onderwerp: “Coronacrisis, een straf van Vader God? Of van Moeder aarde?
Tegelijkertijd zet hij ons stil bij de vraag: “Hoe willen wij verder leven ná de coronacrisis? Op dezelfde voet verder?”

2 april 2020

De moeder en oom van ons teamlid Esther (zang) vormden destijds een groep genaamd ‘Glory Singers Arnhem’. Esther heeft het zingen dus niet van een vreemde!
Van één van de uitgebrachte LP’s kunnen wij hieronder een aantal liederen delen.
U hoort op volgorde:
-Welk een Vriend is onze Jezus
-Zend mij Heer
-Bazuingeschal
-Come with me to that land
-Als ik peinzend sta
-Ga niet alleen door ’t leven

21 maart 2020

Tijdens de coronacrisis blijven veel kerkdeuren gesloten voor wat betreft de openbare (voor iedereen toegankelijke) kerkdiensten. Veel kerken zoeken naar manieren om gemeenteleden en belangstellenden te bereiken via andere wegen.

Hervormde Gemeente ‘De Rank’ uit Elden (gemeente Arnhem) nam, in samenwerking met ‘Prijs met Johannes de Heer’, op zaterdag 21 maart 2020 een eerste video-uitzending op in de Bonifatiuskerk van Elden.

De dienst werd LIVE uitgezonden via kerkomroep.nl en de video-montage kwam ’s avonds beschikbaar op de eigen website van de gemeente: http://www.derankarnhem.nl

Ook wij van ‘Prijs met Johannes de Heer’ delen deze dienst graag met onze achterban, ter vervanging van alle kerkdiensten die geen doorgang kunnen vinden. Of gewoon als extra bijdrage tussendoor. Het thema kan niet anders dan bemoedigend uitwerken: ‘Uw trouw is groot!’

Wij wensen iedereen, ook vanaf deze plaats, Gods liefdevolle en beschermende nabijheid toe!

Team ‘Prijs met Johannes de Heer’

16 maart 2020

De storm van het ‘normale’ leven is binnen enkele dagen tot stilstand gekomen. Scholen, musea, restaurants, sportvoorzieningen, kerken en noem maar op:
alles dicht tot in ieder geval 6 april, maar niemand weet nu hoe het verder zal gaan.
Door die stilte kan het zomaar gebeuren dat we de innerlijke storm meer dan anders gewaar worden en dat we het gevoel krijgen aan ons lot over gelaten te worden, en er paniek en angst ontstaat. 

In het evangelie staat zo’n verhaal over de storm.

…toen begon het hard te stormen, de golven sloegen over de boot en de boot begon vol water te lopen. Jezus lag achter in de boot op een kussen te slapen.
De leerlingen maakten Hem wakker en riepen:
´Meester, doet het U niets dat wij vergaan?’
Jezus werd wakker en zei tegen de zee:
‘Rustig! Wees stil!’
En de wind ging liggen en er kwam een serene stilte.
‘Waarom zijn jullie zo bang, hebben jullie geen geloofsvertrouwen?’… (Marcus 4,35-41)

Het bodemloze leven en Gods macht in Jezus’ woord
In het 209 meter onder de zeespiegel liggende meer konden plotselinge valwinden tegen zonsondergang de golven gevaarlijk hoog doen opzwepen. Maar hier is meer in het spel dan alleen een beetje noodweer, hier draait het om de angst voor het onzekere leven dat steeds bedreigd wordt.
Voor de antieke mens is de zee de plaats van de demonen en de machten van chaos en dood, die het voortdurend gemunt hebben op mensen en die zomaar en plotseling kunnen inbreken in ons leven, zoals we nu door een wereldwijd virus worden geplaagd.

In de bedreiging van wilde wateren en stormen ervaarden de antieken niets minder dan de bedreiging van het leven zelf. Daarin uit zich een intense angst voor het bodemloze leven, waar de grond onder de voeten weggeslagen wordt, waar vroegere zekerheden nietszeggend lijken, waar je heen en weer geslingerd wordt omdat je geen vaste greep op het leven hebt en de chaos dreigt in te vallen.

Dat is nu niet anders, behalve dan dat velen in onze samenleving de illusie koesteren dat we het leven in de hand kunnen houden, dat we in controle zijn. Dat is de illusie van de ‘maakbare samenleving’, die voor velen op dit moment ontmaskerd is en ons werpt in de chaos van de storm.
We zullen moeten aanvaarden dat we het nu ‘niet weten’ hoe het zal gaan en ten aanzien van dit virus een tijdje in onzekerheid verkeren. Gelukkig leven we in een land met uitermate deskundige artsen en competente politieke leiders die nu blijk geven van leiderschap en allerlei maatregelen afkondigen die neerkomen op het houden van ‘sociale afstand’. We doen wat we kunnen en denken te moeten doen. maar ook dan: weten doen we het niet, het leven is en blijft ondoorgrondelijk.

Daarom is dit nu zo’n inspirerend verhaal. Jezus slaapt tijdens de storm. Het is net alsof Hij er even niet is, net nu ze Hem zo nodig hebben, en dan word je bang dat er niemand is die voor je zorgt of zich jouw lot aantrekt. Er is even afstand, je wordt even op jezelf teruggeworpen en dan komt het aan op vertrouwen. Vanwege de maatregel van de ‘sociale afstand’ is er (afgezien van echte noodgevallen)  nu even geen directe zichtbare hulp aanwezig zoals je elkaar normaal ziet en spreekt en er ook kerkelijke activiteiten zijn die je steunen en inspireren.
Maar die hulp is er wel, ook al ‘slaapt’ Hij nu even.
Want Jezus blijkt vol vertrouwen in God, Die alles in de hand heeft, Die Zijn leerlingen ook in deze situatie gerust kan stellen. Dat betekent niet dat je niet ziek kunt worden of dat niets naars je zal overkomen, maar wel dat je het vertrouwen hebt dat ten diepste je leven gedragen wordt door God. Zo is het ook met de verbondenheid met elkaar.
Ook al zullen we elkaar even niet kunnen ontmoeten en bijeen komen, we zijn verbonden als ‘lichaam van Christus’. Vertrouw daarop.

De grond die losgewoeld is door de eraan voorafgaande parabel van het zaad, de openheid om echt te horen, wil hier ingezaaid worden met vertrouwen.
Als het water tot de lippen komt, hebben we het gevoel dat we er moederziel alleen voor staan. Geen panische reacties, zoals hamsteren, maar liever de ziel voeden met vertrouwen. We redden het alleen in vertrouwen op deze Verborgene, die niet afwezig is, maar slaapt, zoals het zaad in de akker in het verhaal van Marcus 4 hiervoor, en zoals het dochtertje van Jaïrus in het verhaal van Marcus 5 hierna. Het zal opstaan.
Af en toe heb je het visioen van de rust en stilte waarin er een gebed kan opklinken even nodig om de weg in dit vertrouwen voort te zetten.
Het inspireert Hem te volgen in vertrouwen dat Hij de machten beheerst, ook in de onzekere storm en donkerte van het leven en de geschiedenis. Wees niet bang, maar ‘voed het oud vertrouwen weder’ om het in taal van vroeger te zeggen (oude berijming psalm 42:3 en 7).

Zo komt er hopelijk stilte in je storm, zodat je niet ten onder gaat in paniek of depressie, maar dat je door deze crisis je leven opnieuw vindt en dat we samen een nieuwe start maken een bijdrage te leveren onze wereld  gezonder, rechtvaardiger, duurzamer en vooral liefdevoller te maken.

Slechts in Uw stilte kan ik wonen,
slechts in Uw leegte kom ik thuis,
kan ik gaan slapen, durf ik dromen,
vind ik mijzelf een kind aan huis.

Slechts in Uw stilte kan ik zingen,
slechts in Uw ruimte ruist mijn lied,
kan ik mijn lachen niet bedwingen,
kan ik weer huilen: oud verdriet.

Slechts in Uw stilte kan ik horen,
slechts in het duister kan ik zien
en als ik fluister in Uw oren
strelen Uw vingers, alle tien.

Slechts in Uw stilte kan ik slapen,
slechts aan Uw lippen zwijgt mijn pijn;
niet voor de dood zijn wij geschapen –
God, wek mij op Uw mens te zijn.

18 januari 2020

   

De bekende straatevangelist Johannes de Heer is nog altijd een inspirerende figuur, zegt achterkleinzoon ds. Jos de Heer. Niet alleen koestert de predikant uit Zaltbommel het vouworgeltje van z’n overgrootvader, ook spiegelt hij zich aan diens gelovig omgaan met de Bijbel.

Het vouworgeltje –een harmonium dat kan worden opgevouwen tot een draagbare koffer– is er op het moment van het gesprek niet. Het instrument verblijft bij organist Euwe de Jong, die het recent gebruikte voor een opname met zijn broer Sybolt voor de cd ”Kerst in Contrast”.

Ds. Jos de Heer (65), predikant van de protestantse gemeente Zaltbommel, is trots op het instrument. Het dateert al uit 1901 en het is dít orgeltje dat grootopa Johannes de Heer (1866-1961) eigenhandig bespeelde.

Ds. De Heer kan smakelijk vertellen hoe het draagbare instrument destijds z’n vader en moeder bij elkaar bracht. Johannes de Heer woonde in Driebergen, en aan de overkant was de bakkerij van Van Barneveld. Vaak zat de evangelist vóór de bakkerij op de stoep te spelen en te zingen, om zo de mensen te bereiken met z’n liederen. De vrouw van de bakker was een fan van Johannes de Heer; zij zou wel graag zien dat haar oudste dochter, Jopie, iets kreeg met Joop de Heer, een kleinzoon van Johannes de Heer. En zo gebeurde: de ouders van Jos de Heer trouwden in 1952. Twee jaar later werd Jos geboren. „Dit orgeltje heeft in zekere zin dus ook mij voortgebracht”, aldus de Zaltbommelse predikant.

Zelf kan hij geen noot spelen, maar hij vindt het leuk om het instrument in te zetten tijdens zangbijeenkomsten waar gezongen wordt uit de bekende zangbundel van zijn overgrootvader. Zo organiseerde hij zelf in juli een zangdienst in de Maartenskerk in Zaltbommel, waarbij organist Reinier Korver betrokken was. „Hij zag het eerst niet zo zitten om het orgeltje te gebruiken in die grote ruimte. Maar toen we het in de kerk hadden gezet, vond hij het heel erg mooi klinken. Hij heeft er tijdens de dienst muziek van Schubert op zitten spelen.”

Inmiddels is er een vrijwilligersteam dat onder de naam ”Prijs met Johannes de Heer” her en der soortgelijke bijeenkomsten organiseert. Ds. Jos de Heer is graag van de partij om er te spreken over zijn grootopa.

Feijenoord

Het samen zingen van de geestelijke liederen van Johannes de Heer voorziet in een behoefte, weet de predikant uit ervaring. Hij ontdekte dat toen hij vanaf 1987 in zijn tweede gemeente stond, Rotterdam-Zuid. Ook de wijk Feijenoord hoorde bij zijn werkgebied. Daar waren alle kerken in die tijd leeggestroomd. Als ds. De Heer er in het bejaardenhuis kwam, zaten er mensen die met weemoed vertelden hoe er vroeger in de wijk nog vier hervormde gemeenten waren.

„Toen ik daar voor het eerst kwam voor de weeksluiting, gaf ik gezangen op uit het Liedboek voor de kerken. Maar dat landde niet; sommigen hielden de bundel zelfs op z’n kop vast… Toen de organist aan het eind echter een lied van Johannes de Heer speelde, zong iedereen spontaan mee! Dat was voor mij een ontdekking. In het vervolg gaf ik vaak liederen uit de zangbundel van mijn overgrootvader op.”

En dat leverde altijd verhalen op, vooral als mensen hoorden dat hij een achterkleinzoon van de evangelist was. „Vaak vertelden mensen met tranen in hun ogen hoeveel bepaalde liederen voor hen hadden betekend.” Zelf merkte ds. De Heer dat ook in zijn pastorale praktijk. „Ik heb bijna geen uitvaartdienst geleid waar niet het lied ”Veilig in Jezus’ armen” werd gezongen. Dat was het lijflied van mijn overgrootvader. Het staat ook op zijn grafsteen. Zo’n lied, dat op een heel directe manier het geloofsvertrouwen uitdrukt, biedt blijkbaar troost op moeilijke momenten.”

Liedjes

Hij vertelt van een bijzondere ervaring in zijn vorige gemeente, Ouderkerk aan de Amstel. Daar was hij bevriend met een buurman die volbloed humanist was. Ds. De Heer nodigde deze man weleens uit om een dienst mee te maken. Deze kwam dan en reageerde daar kritisch op. „Die liedjes, wat doe je me aan”, zei hij dan bijvoorbeeld. „Dat ging over liederen uit het Liedboek.”

Maar op een keer stond ds. De Heer op zondagmiddag z’n orgeltje in te laden voor een zangdienst ergens in het land. Toen de buurman hoorde wat hij ging doen, vroeg hij of hij mee mocht. En dus stapte hij in voor een zangdienst waar uit de bundel van Johannes de Heer werd gezongen. „Ik was na afloop natuurlijk benieuwd wat hij ervan gevonden had. Voordat ik iets kon vragen zei hij: „Jos, waarom heb je me dit niet eerder verteld! Dit was zo mooi en echt, hoe die mensen zongen, zelfs met tranen van emotie in de ogen.” Blijkbaar had hij een stuk authenticiteit gezien die hij in mijn eigen gemeente gemist had.”

Dat niet-elitaire, op het volk gerichte, was juist het handelsmerk van zijn overgrootvader, zegt ds. De Heer. „Als hij van kerkmusici kritiek kreeg op het feit dat hij zich met eenvoudige liederen op de massa richtte, zag hij dat juist als compliment. Dan gaf hij als repliek: Jullie hangen de ruif zo hoog dat alleen de giraffen erbij kunnen. Ik hang de ruif expres zo laag dat iedereen er gewoon bij kan.”

Rijksdaalder

Ds. De Heer heeft maar een enkele herinnering aan zijn overgrootvader. Deze overleed toen hij 6 jaar was. Hij weet nog wel hoe z’n ouders hem meenamen naar Driebergen om afscheid te nemen van opa. „Hij was 94 en heel ziek. Omdat hij erg doof was, werd er een grote koperen toeter gebruikt om tegen hem te praten. Ik weet nog dat ik in die toeter moest roepen: Dag opa, ik ben Josje!”

Grootvader was een strenge man, zo herinnert ds. De Heer zich hem. „Niet vriendelijk of toegankelijk. Maar hij bleek toch ook een lieve man. Heel bijzonder was dat hij mij en een neef, hoe ziek hij ook was, toen een rijksdaalder gaf: een grijs briefje van 2,50 gulden. Dat was heel veel geld in die tijd voor een kind van 6.”

In de familie is altijd de herinnering aan de evangelist levend gehouden. Op verschillende manieren. Ds. De Heer: „M’n opa aan vaders kant, die in Rotterdam de muziekhandel voortzette, was er trots op dat hij een zoon was van de bekende Johannes de Heer. Hij ontleende er status aan; woonde in Schiebroek in een mooi huis en reed rond in een Amerikaan toen nog bijna niemand een auto had. Mijn oma van moeders kant, van de bakkerij Van Barneveld, hield ook de herinnering aan Johannes de Heer levend. Ze was een fan van hem geweest. Ze vertelde altijd over de liefdevolle God Die ze bij mijn overgrootvader had leren kennen. Als zij de Bijbelverhalen vertelde, proefde je een warm geloof.”

Die twee beelden van overgrootvader schuurden in zijn jeugd, zegt ds. De Heer. „Ik voelde een zekere afstand tot de man op wie mijn opa zo trots was. Maar aan mijn oma zag ik welke grote rol het geloof in haar leven speelde. Toen ik in het bejaardenhuis in Rotterdam-Feijenoord ontdekte welke betekenis de liederen van Johannes de Heer hadden, kwamen de lijnen bij elkaar. Ik liet mijn reserves varen. Ik ben sindsdien ook trots op hem, en ik ontleen inspiratie aan wat hij deed en uitdroeg.”

—

Aandacht voor de Bijbel zelf

Ds. Jos de Heer publiceerde recent het boek ”De ladder van der kloosterlingen” (uitg. Skandalon; 240 blz.), waarin hij een geschrift van de 12e-eeuwse kartuizer monnik Guigo II voor het voetlicht brengt. Het betreft een geschrift over de zogenoemde ”lectio divina”, een biddende manier van Bijbellezen, „die God intiem nabij brengt”, aldus de achterflap.

Hoe ziet ds. De Heer in zo’n boek de lijn lopen naar zijn overgrootvader? „Het is de lijn van de aandacht voor de Bijbel zelf. Tijdens mijn studie theologie ben ik gefascineerd geraakt door de grondtalen. Daar genoot ik van. Die liefde voor de Bijbel zie ik ook bij mijn overgrootvader. Ik heb zijn Statenbijbel geërfd. Die is helemaal volgeschreven met kleine lettertjes. Die man vrat z’n Bijbel!”

Met de historisch-kritische manier van Bijbellezen die hij tijdens z’n studie leerde kennen, kon ds. De Heer niet zo veel. „Ik zie de Bijbel als een uiterst betrouwbare getuige over God, met Wie we door Jezus een persoonlijke relatie mogen hebben. In de officiële theologie miste ik de diepere laag, de vraag naar de persoonlijk ervaring, naar het hart.”

Die manier van Bijbellezen, gericht op het hart, ontdekte hij in de monastieke traditie van de middeleeuwen. Vandaar dat hij, toen hij op het geschrift van Guigo II stuitte, dat graag in vertaling toegankelijk wilde maken. „Zie mijn boek als een ode aan de Bijbel, als een pleidooi om weer geconcentreerd de Schrift te gaan lezen.”

Zo’n spiritualiteit, direct gericht op het hart, verbindt christenen uit diverse richtingen met elkaar, zegt ds. De Heer. „Evangelischen, oosters-orthodoxen, rooms-katholieken, mensen van de Gereformeerde Gemeenten: ze herkennen elkaar in zo’n contemplatieve manier van Bijbellezen. En dat is precies wat de liederen van mijn overgrootvader ook kenmerkt: mensen uit allerlei tradities zien er hun persoonlijk geloof in vertolkt.”

11 januari 2020

INGEZONDEN BIJDRAGE                             

Herinnering aan mijn tante

Toen mijn tante vele jaren geleden begon te dementeren, bracht mijn oom haar regelmatig bij mijn moeder zodat hij even zijn handen vrij had. Na verloop van tijd was mijn tante zo ernstig dement dat het nagenoeg onmogelijk was om nog een gesprek met haar te voeren. Ze begreep soms niet eens dat ze bij haar zuster op visite was.

Mijn moeder had echter een grote collectie cassettebandjes met liederen uit de Zangbundel van Johannes de Heer. Als mijn moeder dan zo’n cassettebandje opzette, kreeg mijn tante een blik van herkenning in haar ogen. De namen van haar kleinkinderen wist ze niet meer, maar van de liederen op die cassettebandjes had ze maar een paar noten nodig om ze uit het hoofd mee te kunnen zingen.

Na verloop van tijd werd mijn tante opgenomen in een verpleeghuis. Nog heel lang heeft ze ook daar liederen van Johannes de Heer gezongen. Totdat ook dat niet meer ging. Ze stierf in februari 2017. Onder orgelspel “Al de weg leidt mij mijn Heiland” werd haar kist de kerk uitgedragen.

Mijn moeder en mijn tante liggen beiden begraven op de algemene begraafplaats in hun en mijn geboortestad. Als ik daar om de een of andere reden ben, ga ik bijna altijd even naar de begraafplaats. Even naar het graf van mijn vader. Even naar dat van mijn moeder. En sinds 2017 dus ook even naar het graf van mijn tante. Ik betrap me er dan nogal eens op dat ik “Als hier op aarde mijn werk is gedaan” loop te neuriën of “Veilig in Jezus’ armen”.

Zouden mijn moeder en mijn tante nu in de hemel zijn? Zouden ze daar dan samen weer liederen van Johannes de Heer zingen? Die gedachte ontroert me. Tranen op een begraafplaats zijn gelukkig een normaal verschijnsel.

Rien

8 december 2019

Een vrij ‘nieuw’ Johannes de Heer-lied (nr. 976)

Dit lied kan ook gezongen worden op de melodie van JdH-880 ‘Wat de toekomst brengen moge’…

Heer, wilt U mijn leidsman wezen

Heer, wilt U mijn leidsman wezen,
wilt U altijd naast mij gaan.
Dat ik zonder angst en vrezen,
aan Uw Vaderhand mag gaan.
Dat ik elke nieuwe morgen,
of er vreugde is of pijn,
weet dat U voor mij wil zorgen
en altijd Uw kind mag zijn.

Blijf nabij, wil mij geleiden,
zonder U ben ik niets waard.
Help mij, Heer, wat zon te spreiden,
voor mijn medemens op aard.
Laat die ander mogen merken,
dat Uw liefde mij doorgloeit,
in mijn leven, in mijn werken,
als een bloem die openbloeit.

Gaat het in mijn eigen leven,
langzaam naar de avond toe,
gaan de krachten mij begeven,
word ik stilaan zwak en moe.
Laat mij ook die laatste dagen,
d’ogen richten op Uw kruis.
Wil, o Heiland, mij dan dragen,
naar Uw eeuwig Vaderhuis.

7 december 2019

UIT HET BIJBELS DAGBOEK VAN JOHANNES DE HEER (1941)

Vanochtend lazen we wederom uit het Bijbels Dagboek van Johannes de Heer, genaamd: Jezus’ eigen woorden.

Bij 7 december staat geschreven:

Arend (van team ‘Prijs met Johannes de Heer’) was destijds Heilssoldaat en betrokken bij de uitvaart van majoor Bosshardt (30-06-2007). Je ziet hem als derde drager van voren.